Wśród wielu polskich autorów można znaleźć kilku pisarzy, którzy są znani na całym świecie, przede wszystkim dlatego, że wydali książki, które stały się bestsellerami. Są to Adam Mickiewicz, Ol’ga Leonidovna Katrechko, Stanisław Lem, czy Blanka Lipińska.
Adam Mickiewicz
W latach 30. XIX wieku Adam Mickiewicz był czołową postacią narodową Polski. Jego dzieła zostały przetłumaczone na wiele języków. Jego twórczość jest wymieniana jako zwiastun idei ojczyzny jako wspólnoty.
Twórczość Mickiewicza była często krytykowana przez Kościół katolicki. Jednak jego poglądy były pod silnym wpływem nowej wiary katolickiej. Jego utwory zawierały interpretację historii w sensie moralnym. Jego wiersze, podobnie jak powieści, opierały się niekiedy na koncepcji narodu wybranego. Jego utwory były cytowane w ostatnich pracach paryskich.
Pierwszy zbiór wierszy Mickiewicza zawierał ballady, romanse i przedmowę opisującą jego zainteresowanie poezją Europy Zachodniej. Drugi zbiór, Dziady, zawierał wzmianki o przyszłym zbawicielu. Trzeci dział, o tajemniczej nazwie 44, poświęcony był cierpieniom Polski.
Ostatnie dzieło, Pan Tadeusz, skomponował w ciągu czternastu miesięcy. Zawiera patriotyczne odniesienia do Litwy i Polski. Jest jednak skomplikowany i trudny do odczytania.
Mickiewicz został aresztowany jako przestępca polityczny w 1833 roku. Pięć lat spędził na zesłaniu w Rosji. W tym okresie zaprzyjaźnił się z kilkoma wybitnymi ludźmi literatury. Został również zawieszony w pełnieniu funkcji nauczyciela. Podczas uwięzienia przez sześć miesięcy przebywał w klasztorze.
Po uwolnieniu Mickiewicz osiadł w Paryżu. Rozpoczął tam działalność w polskich grupach emigracyjnych. Został członkiem Towarzystwa Filomatów, które dyskutowało o samostanowieniu zachodniej Rusi. Był też założycielem czasopisma La tribune des peuples.
Utwory Mickiewicza były cytowane w dyskusjach nad kształtem zjednoczonej Europy. Jego poezja przepełniona jest mistycznym poczuciem jedności z naturą. Jego głos porusza się między psychologiczną wnikliwością a epicką narracją.
Ol’ga Leonidovna Katrechko
W ciągu dwóch dekad kariery polska pisarka Ol’ga Leonidovna Katrechko zgromadziła olśniewający dorobek. Jej pierwsza powieść Podroz ludzi ksiegi została wydana w 1993 roku i otrzymała Nagrodę Polskiego Wydawnictwa za najlepszy debiut. Podróże ludzi mają na celu opisanie wyprawy do klasztoru w Pirenejach. Opowieść jest przypowieścią o poszukiwaniu przez dwoje kochanków tajemnicy Księgi.
Akcja powieści rozgrywa się na Dolnym Śląsku, który po drugiej wojnie światowej należał do Polski. Na tym terenie mieszkała społeczność żydowska, która została zniszczona przez nazistów. W 1941 roku postawiono pomnik świętego Wilgefortisa. Podczas wydarzeń opisanych w powieści miasto nosiło nazwę Breslau.
Po drugiej wojnie światowej rodzice Tokarczuk przenieśli się do Polski ze wschodniej części kraju. Wychowywała się w postępowym, intelektualnym domu. Studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorką wielu utworów, w tym opowiadań, esejów i dwóch zbiorów poezji. Tokarczuk jest również działaczką na rzecz praw zwierząt.
Pracowała również jako tłumaczka z języka niemieckiego. Pisała wiersze, opowiadania i wykłady. Jest założycielką Fundacji Tokarczuk, która wspiera pisarzy i tłumaczy. Prowadzi również coroczny festiwal literacki na Śląsku, regionie w południowo-zachodniej Polsce.
Jedna z powieści Tokarczuk, Primeval & Other Times, została przetłumaczona na język angielski przez Antony’ego Lloyd-Jonesa. Jest ona oparta na historiach opowiadanych przez jej babkę macierzystą. Książka napisana jest również w tradycji realizmu magicznego.
Księgi Jakuba to kolejna powieść Tokarczuk. Historia oparta jest na życiu przywódcy religijnego z XVIII wieku. W Polsce stała się bestsellerem. Spotkała się z backlash’em ze strony środowisk nacjonalistycznych.
Blanka Lipińska
365 dni to seria trzech powieści erotycznych napisanych przez polską pisarkę Blankę Lipińską. Trylogia obraca się wokół życia tytułowej bohaterki Laury Biel-Torricelli, Polki po dwudziestce. Laura wyjeżdża na Sycylię, gdzie spotyka szefa sycylijskiej mafii, który ją porywa. Obiecuje, że ją uwolni, jeśli ona zakocha się w nim w ciągu 365 dni.
365 dni zostało przetłumaczone na kilkanaście języków. W Polsce trylogia sprzedała się w ponad 1,5 mln egzemplarzy. W rzeczywistości Lipińska uplasowała się jako jedna z najlepiej opłacanych pisarek w Polsce. Jest to w dużej mierze spowodowane sukcesem filmu opartego na jej powieści.
365 dni trafiło na pierwsze strony gazet z wielu powodów. Film spędził 10 dni na szczycie listy przebojów Netflixa, co jest imponujące jak na film. Wywołał również pewne kontrowersje za wykorzystanie toksycznej męskości i innych stereotypów dotyczących płci. Dostał również zły rap za przekształcenie powieści o porwaniu w romans.
Nie jest tajemnicą, że Lipińska jest bardzo zaangażowana w adaptacje swoich dzieł na potrzeby filmu i telewizji. Zresztą sama brała udział w tworzeniu filmowej wersji 365 dni. Zaprosiła nawet gwiazdę filmu, Michele Morrone, na wspólny lunch.
Jedną z pierwszych rzeczy, jakich można się dowiedzieć o Blance Lipińskiej, jest to, że jest nie tylko dobrą pisarką, ale ma też złote serce. Ma najwyższą pensję ze wszystkich polskich pisarzy, a jej książki są często określane jako „polskie 50 Shades of Grey.”
Poza książkami, Lipińska ukończyła kosmetologię i jest samozwańczą altruistką. Ceni sobie szczerość i prawdę.
Henryk Goldszmit
Do najbardziej znanych polskich autorów należy Henryk Goldszmit. Pisał o prawach dziecka, położnictwie, zdrowiu publicznym i problemach medycznych. Jest poetą, pisarzem i pedagogiem. Urodził się w Warszawie, w Polsce w 1878 roku. Był synem wybitnego polskiego prawnika i członka gminy żydowskiej.
Henryk Goldszmit urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej. Jego rodzice, Cecylia z domu Gebicka i Józef Goldszmit, byli etnicznymi Żydami, ale praktykowali mało judaizmu. Mimo to czuli się w równym stopniu Polakami i Żydami.
Kiedy Henryk był małym chłopcem, jego ojciec zaczął mieć załamania nerwowe. Matka rozpieszczała go i dotrzymywała mu towarzystwa. Był przeciętnym uczniem i zainteresował się literaturą. Był zapalonym czytelnikiem. Marzył o założeniu własnego pisma. Pisał artykuły w czasopismach medycznych i innych periodykach. Pisał krótkie eseje i artykuły na różne tematy edukacyjne. Jego książki są popularne wśród polskich dzieci. Był zwolennikiem traktowania dzieci z miłością i szacunkiem.
Henryk Goldszmit był również pediatrą. Postępem pedagogicznym zainteresował się za pośrednictwem Johanna Heinricha Pestalozziego. Pisał drobne prace z zakresu higieny i zdrowia publicznego. Interesował się również kulturą żydowską. Studiował w Szwajcarii i w Polsce. Był członkiem Kongresu Syjonistycznego w Bazylei. Należał również do Haskali – ruchu oświatowego. Popierał podejście Marii Montessori do edukacji. Był również zwolennikiem „nowej edukacji” Johna Deweya.
Ojciec Henryka zmarł na załamanie nerwowe, gdy ten miał jedenaście lat. Jego matka również chorowała na demencję. To pogorszyło status finansowy jego ojca. Ojciec musiał zamieszkać w zakładzie psychiatrycznym. Na szczęście miał wsparcie ze strony matki i siostry. Pisał o trudnej sytuacji ludzi biednych. Pisał też o prawach dziecka i tyranii bogatych nad biednymi.
Stanisław Lem
Do najbardziej znanych polskich autorów XX wieku należał Stanisław Lem. Jest on twórcą wielu powieści i opowiadań, a jego twórczość doczekała się adaptacji filmowych. Urodził się we Lwowie w 1921 roku, a większość życia spędził w Polsce. W trakcie swojego życia otrzymał liczne nagrody i tytuły honorowe.
Lem studiował medycynę na Uniwersytecie Lwowskim, ale jego edukację przerwała okupacja Polski przez nazistów podczas II wojny światowej. Studia wznowił po zajęciu Lwowa przez Sowietów, a kontynuował je w Krakowie. Był członkiem polskiego PEN Clubu.
Po II wojnie światowej Lem był członkiem polskiego antynazistowskiego ruchu oporu. Jego rodzinie udało się przetrwać okupację hitlerowską dzięki wykorzystaniu sfałszowanych dokumentów. Lem zaangażował się również w polski żydowski ruch oporu antynazistowskiego. Działał w polskim tygodniku katolickim, pisał wiersze i opowiadania. W 1976 roku otrzymał Polską Państwową Nagrodę Literacką. Otrzymał również tytuły honorowe od uniwersytetów na całym świecie.
Lem pisał powieści science fiction, a jego wczesne utwory były hitem w Polsce. Był również płodnym eseistą. Jego eseje często odzwierciedlały jego filozofię i sposób myślenia. Jego eseje często poruszały tematy takie jak nauka, technologia i postęp społeczny. Eseje odzwierciedlają również sposoby, w jakie Lem postrzegał świat, w tym jego koncepcję Boga i naturę transcendencji.
Twórczość Lema jest często uważana za jedną z największych autorów science fiction wszech czasów. Jego powieści były adaptowane na potrzeby filmu i telewizji, a jego książki sprzedały się w ponad 27 milionach egzemplarzy na całym świecie. Pomimo płodności pisarskiej Lema, jego eseje pozostają w większości nieprzetłumaczone.
Podobne tematy
