Jak czytać literaturę polską

Niezależnie od tego, czy jesteś naukowcem, czy laikiem, będziesz mógł skorzystać z czytania polskiej literatury. W rzeczywistości, prawdopodobnie znajdziesz to o wiele łatwiejsze niż się spodziewasz. Czytaj dalej, aby odkryć kilku najbardziej znanych polskich autorów i zobaczyć, jak zmienili sposób, w jaki myślimy o sztuce.

Popiół i diament

Oryginalnie zaadaptowany z powieści Jerzego Andrzejewskiego, Popiół i diament jest jednym z najlepszych dzieł Andrzeja Wajdy i często uważany za najlepszy film w całym polskim kinie. Często uznawany za jeden z elementów „trylogii wojennej” Wajdy, Popiół i diament zgłębia polityczne dylematy stawiane przez polski antykomunistyczny ruch oporu.

Akcja filmu rozgrywa się w Polsce w ostatnich dniach II wojny światowej. Jest to opowieść o przemocy, miłości i nadziei. Zawiera również elementy wysokiego tragizmu.

Film jest dziełem sztuki o intensywności wizualnej. Oprócz tego, że jest wizualnym arcydziełem, jest również dokumentem historycznym. Uważa się, że jest wart co najmniej dwóch obejrzeń. Cechuje go zaangażowanie w historyczną trafność i przedstawianie prawdy o powojennej Polsce.

Film rozpoczyna się od spartaczonego zamachu – zasób ten jest udostępniony przez serwis . Maciek (Zbigniew Cybulski) jest strzelcem z ramienia frakcji antykomunistycznej, ale w końcu zabija dwie niewinne osoby. Ten błąd jest symbolem ciężkiego cierpienia Polski w czasie wojny. Ujawnia również wewnętrzny konflikt bohatera pomiędzy walką polityczną a normalnym życiem.

Po wojnie Andrzejewski nie pochwalał komunizmu. Uważał, że Polska powinna przyjąć bardziej konserwatywną formę rządów, a przed wojną był gorliwym katolikiem. W związku z tym napisał Święto Winkelrida (1946), dramat satyryczny o polskim oporze wobec nazizmu. Napisał też Noc (1945), zbiór opowiadań wojennych. Później przeszedł na ideologię marksistowską.

Dziady a Wesele

Wśród polskiej literatury Dziady a Wesele to dwa najważniejsze dzieła. Przedstawiają one historię Polski w XIX i XX wieku. Oba są uznawane za klasykę.

Pierwsza część Dziadów została napisana przez Adama Mickiewicza. Część druga została napisana przez Stanisława Wyspiańskiego. Część trzecia została napisana przez Witolda Gombrowicza. Czwartą część napisał Leszek Kolankiewicz.

Dziady to dramat poetycki. Opowiada o miłości, rodzinie i ojczyźnie. Jest odzwierciedleniem romantycznej filozofii życia. Jest to utwór bardzo długi. Jest to książka trudna do czytania.

Książka została przetłumaczona na język angielski. Była chwalona jako wielkie dzieło europejskiego romantyzmu. Uznano ją za najwyższą realizację romantycznej teorii dramatu. W książce tej główny bohater, Gustaw, zakochuje się w bogatym księciu. Poznaje również piękną dziewczynę.

Książka opowiada również o życiu wsi w XIX wieku. W Polsce istniała tradycja ofiarowania jedzenia duchom zmarłych. Istniała też tradycja wykonywania drewnianej maski. Maski te były wykorzystywane w Dziadach. Wierzono, że ludzie mają łączność z duchami zmarłych. Używano ich również jako ozdób podczas obrzędu.

Dziady były obrzędem pogańskim, ale w niektórych częściach Polski były również obrzędem chrześcijańskim. Zwyczaje i obrzędy Dziadów były praktykowane w Polsce jeszcze na początku XX wieku.

Ferdydurke

Wydana pierwotnie w 1937 roku polska powieść Ferdydurke uważana jest za jedno z najważniejszych dzieł literatury modernistycznej. W tej fantazyjnej opowieści tytułowy bohater to młody człowiek wysłany do szkoły z internatem, z której wkrótce ucieka na wieś.

Autor, Witold Gombrowicz, pochodzi z polskiej rodziny szlacheckiej, studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W celu kontynuowania studiów przeniósł się do Paryża, ale po nieudanych próbach znalezienia pracy jako prawnik postanowił zająć się literaturą. Zaczął pisać i opublikował swoje pierwsze dwa opowiadania pod pseudonimem Zdisław Niewieski.

Gombrowicz napisał w 1933 roku zbiór opowiadań, który został uznany za niedojrzały. Na początku lat 30. odniósł umiarkowany sukces, ale po rozpadzie rodziny zmuszony był wyjechać z Polski do Argentyny. Następnie, w 1963 roku, otrzymał stypendium Fundacji Forda na powrót do Europy.

Pierwsza część powieści opisuje perypetie młodego człowieka w szkole średniej. Zostaje on zmuszony do wzięcia udziału w kursie „metody skrótu”, ale szybko orientuje się, że jest to więcej kłopotów niż jest warte. Jego koledzy z klasy tymczasem zastygają w formach i zmuszeni są podziwiać poetów swojej młodości, bo są wielcy.

Druga część powieści opisuje życie walczącego pisarza. Próbuje on zachować twarz przy córce, ale jego wysiłki są często udaremniane przez pragnienie jego rodziny goszczącej, aby żyć w czystości „nowoczesnej uczennicy”.

Quo Vadis

Pomimo tego, że w minionym stuleciu w języku polskim ukazało się wiele książek, Quo Vadis jest wciąż najpopularniejszą z nich. Akcja tej książki rozgrywa się w starożytnym Rzymie za czasów Nerona. Jest to historia młodej chrześcijanki, która zakochuje się w rzymskim patrycjuszu.

W 1896 roku polski pisarz Henryk Sienkiewicz napisał Quo Vadis. Jej akcja rozgrywa się w starożytnym Rzymie za czasów panowania tyrana Nerona. W tej powieści Sienkiewicz zbadał prześladowanie chrześcijan za czasów Nerona.

Książka spotkała się z ciepłym przyjęciem na chrześcijańskim zachodzie. W rzeczywistości powieść pomogła ugruntować reputację Sienkiewicza jako pisarza międzynarodowego. Przyczyniła się do nagrody Nobla w dziedzinie literatury, którą otrzymał w 1905 roku. Ponadto książka została przetłumaczona na wiele języków. Stała się pierwszą powieścią transmedialną, która dotarła do światowej publiczności.

Powieść została zaadaptowana na kilka filmów. W 1951 roku ukazała się adaptacja filmowa z udziałem Buddy’ego Baera. W filmie wystąpił również Peter Ustinov jako Nero. Na początku lat 60. Ursus został przedstawiony jako bohater serii włoskich filmów przygodowych.

Książka została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków. Miała też wiele wersji nieliterackich, takich jak muzyka i filmy. W zasadzie jest to jedyna polska książka, która odniosła sukces na skalę światową. W hołdzie dla jego życia Polska ogłosiła rok 2016 Rokiem Henryka Sienkiewicza.

Treny

Niezależnie od tego, czy jesteś nowym użytkownikiem polskiej literatury, czy wytrawnym fanem, istnieje wiele doskonałych książek dostępnych w tłumaczeniu. Te najlepsze charakteryzują się bogatą tradycją, a ich wpływ można odczuć na całym świecie. Oto wybór najbardziej godnych uwagi dzieł.

Pamiętnik z powstania warszawskiego to klasyczna książka, która daje szczegółowe spojrzenie na wojnę. Jest to fascynujące dzieło, które cieszy się kultem w Polsce i w innych krajach europejskich. Jest napisana przez Mirona Białoszewskiego i jest dobrym sposobem, aby uzyskać podstawowe zrozumienie tego wydarzenia.

Innym klasykiem jest Plastusiowy pamietnik Marii Kownackiej. To fantastyczne dzieło, które zawiera kilka zapadających w pamięć zwrotów. Książka ta jest również jedną z najlepszych książek w języku polskim.

Jedną z najbardziej cenionych współczesnych polskich autorek jest Olga Tokarczuk. Napisała kilka wysoko ocenianych książek, a jej najnowsza, House of Day, House of Night, jest jej pierwszą powieścią przetłumaczoną na język angielski. To wciągająca lektura i jedna z najlepszych polskich książek XX wieku.

Czesław Miłosz to jedno z najbardziej znanych nazwisk w polskiej literaturze. Jest eseistą, poetą i prozaikiem. W 1980 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Jego twórczość to m.in. „Rodzinne królestwo”, zbiór wierszy przywołujący zarówno czas spędzony w Polsce, jak i lata spędzone poza nią.

Bez względu na to, czy dopiero poznajesz polską literaturę, czy chcesz uzupełnić swoją wiedzę, te książki pomogą ci docenić polską kulturę.

Schulz

Znany ze swojego olśniewającego stylu pisania Bruno Schulz był niezwykle utalentowanym pisarzem i artystą. Jest jednym z największych stylistów prozy XX wieku. W 1938 roku otrzymał nagrodę Złotego Lauru przyznawaną przez Polską Akademię Literatury. Uważany jest również za najwybitniejszego polskiego pisarza okresu międzywojennego.

Za życia Schulz wydał tylko dwa zbiory opowiadań. Ilustrował również oryginalne publikacje. Podczas II wojny światowej został zastrzelony przez oficera gestapo.

O Schulzu pisało wielu pisarzy, między innymi Philip Roth, Nicole Krauss, Cynthia Ozick. Jest on również tematem filmu. Bruno Schulz urodził się w Drohobyczu, małym miasteczku w Galicji, które kiedyś należało do Austrii. Obecnie jednak Drohobycz jest częścią Ukrainy. Dzieciństwo spędził w nadopiekuńczej, ponurej rodzinie. Jego ojciec był szalonym sklepikarzem, który sprowadzał rzadkie ptasie jaja. Był też nauczycielem i miał rodzinny sklep z tekstyliami.

W swoim pisarstwie Schulz interesował się tym, co dziwne i nieznane. Na przykład napisał historię o młodym człowieku, który został odesłany ze szkoły do domu, gdy zapomniał portfela. Interesowały go również martwe pory roku, które są przejściowymi stanami bytu.

Jednym z jego najbardziej znanych utworów jest Ulica Krokodyli. Ulica, w powieści, to ulica wspomnień, marzeń i przedmiotów.

Podobne tematy