Niezależnie od tego, czy chcesz studiować polską literaturę dogłębnie, czy po prostu chcesz mieć kilka dobrych książek do wzięcia i przeczytania, będziesz chciał spojrzeć na niektóre z najbardziej popularnych prac na ten temat. Od wczesnych prac Kochanowskiego do „trans-Atlantyku” Magdaleny Tulli („Trans-Atlantyk” to polski termin na „trans-narodowy”), istnieje wiele książek, które można przeczytać, aby uzyskać dobre wyobrażenie o stylu literackim polskich pisarzy.
His Master’s Voice by Stanisław Lem
Wydany w 1968 roku His Master’s Voice to powieść science fiction polskiego autora Stanisława Lema. To złożona książka, która bada granice ludzkiej wiedzy, zwłaszcza w odniesieniu do nauki i technologii. Jest to również krytyka gatunku science fiction, jak również procesów decyzyjnych zimnej wojny – cytat ten został zaczerpnięty ze strony beautywpolsce.pl.
Główną ideą powieści jest kryptyczna wiadomość z kosmosu, rzekomo wysłana przez neutrino z konstelacji Canis Minor. Choć wiadomość ta jest nieco naciągana, nie jest to zupełna tajemnica. Australijscy naukowcy spędzili dwa lata na śledzeniu emisji cząstek neutrin, gdy te padały z kosmosu. Pozostawili po sobie taśmy komputerowe z nagraniami tych cząstek.
Powieść porusza także wiele innych tematów, w tym strukturę języka, prawa termodynamiki oraz narodziny i śmierć kosmosu. To złożona książka, która zostanie z tobą na długie lata.
Na szczęście dla ciebie, powieść ta została przetłumaczona na język angielski przez Michaela Kandela w 1983 roku. Została również ponownie wydana przez MIT Press w 2020 roku. Została zdubbingowana jako jedna z najlepszych powieści science fiction, jakie kiedykolwiek napisano. To bogata książka, która zostanie z tobą na lata. To także świetny sposób na poznanie ograniczeń ludzkiej wiedzy.
To jedna z najważniejszych powieści, jakie kiedykolwiek przeczytasz.
Kamienie na szaniec Aleksandra Kamieńskiego
Podczas II wojny światowej Polska została najechana przez Niemców. Polskie podziemie było ówczesną machiną propagandową, czego wyrazem było wydanie książki, która oparta była na prawdziwej historii grupy harcerzy zaangażowanych w mały sabotaż przeciwko Niemcom.
„Kamienie na szaniec” napisał w 1943 roku Aleksander Kamiński, instruktor harcerski i historyk. Opowiada o grupie harcerzy, którzy planują sabotaż armii wroga, aby odciągnąć ją od ważnego celu. Książka opisuje również szczegółowo ich szkolenie oraz taktykę, którą zastosowali w celu odwrócenia uwagi wroga.
Kamienie na szaniec nie jest pierwszą książką opisującą sabotaż; ale jest jedną z pierwszych książek wykorzystujących ruch skautowy na swoją korzyść. Kamiński był ekspertem od Szarych Szeregów, tajnego stowarzyszenia, które powstało do walki z nazistami. Był też członkiem polskiego ruchu oporu Armii Krajowej.
Kamienie na szaniec to jedna z najważniejszych książek XX wieku. Była kultowym klasykiem i została uznana za jedną z najlepszych powieści dekady. To także książka, która wpłynęła na pokolenia czytelników.
Kamienie na szaniec to książka non-fiction, ale oparta jest na prawdziwej historii klanu harcerzy, którzy planują zaatakować Niemców za pomocą harcerskiego astrolabium. Została napisana w 1943 roku i była pierwszą książką wydaną przez polską prasę podziemną.
Trans-Atlantyk Magdaleny Tulli
W latach 90. polscy pisarze pisali ciekawą literaturę, a wielu czołowych reporterów zaczynało w redakcji Gazety Wyborczej, jednej z pierwszych polskich gazet. W tym okresie polskie pisarstwo non-fiction zaczęło iść w świat.
Jedną z najpopularniejszych polskich pisarek jest Olga Tokarczuk. Jej powieści łączą w sobie elementy mitologii i fantastyki. Fabuła jej ostatniej powieści, Eco-Whodunit, dotyczy zwierząt mordujących ludzi. Jest też autorką dwóch uznanych powieści osadzonych w odległych regionach Polski.
Kolejnym polskim pisarzem jest Michał Wikowski. Napisał on powieść queer. Jego najwybitniejsza książka to Lubiewo, czyli Lovetown. Bohater tej książki, Michał Witkowski, wyrusza na pielgrzymkę do Matki Boskiej w Licheniu. Witkowski wykorzystuje technikę literacką zwaną groteską do zestawienia cech na wpół mechanicznych z cechami na wpół żywymi.
Poza pisaniem literatury pięknej polscy pisarze podejmowali również próby sportretowania doświadczenia kulturowego kraju. Często polscy autorzy starali się przekazać ideę bycia skolonizowanym lub przynależności do kręgu zwycięzców II wojny światowej.
Długie powojenne lata komunistycznej cenzury dały polskim pisarzom możliwość uprawiania literackiej gry polegającej na ukrywaniu uniwersalnych znaczeń. Długi okres cenzury pomógł wielu pisarzom z byłego bloku sowieckiego wypracować wyrafinowany idiom literacki. W rezultacie powstała seria utworów bliższych dziełom sztuki niż tradycyjnej sprawozdawczości non-fiction.
Wczesne wiersze Kochanowskiego
W pierwszej połowie swojej kariery Kochanowski pisał różne wiersze, w tym wiersze incydentalne i eseje polityczne. Jednak pod koniec kariery stworzył swoje najbardziej znane utwory. Jednym z nich są „Lamenty”, które zyskały opinię jednego z największych polskich wierszy wszech czasów.
Poezja Kochanowskiego była odbiciem filozoficznych rozmyślań nad życiem człowieka, jakie przyniosła epoka renesansu. Szczególnie interesowała go uniwersalność żałoby. Kochanowski napisał dziewiętnaście threnodii dla swojej córki Urszuli, dwuletniego dziecka, które zmarło.
Kochanowski napisał za życia wiele różnych wierszy, w tym epitety, ody, satyry oraz wiersze o tematyce religijnej i politycznej. Kochanowski napisał również hymn, zatytułowany „Czego Chcesz Od Nas Panie Za Twe Hojne Dary”, który był skierowany do świętego.
Dwa pierwsze wiersze Kochanowskiego, „Fraszki” i „Satyry”, to epitety powstałe w okresie dworskim. W późniejszych latach pisał dojrzałe wiersze, takie jak „Lamencje”. Utwory te uważane są za najważniejsze dzieła w długiej karierze Kochanowskiego.
Łacińskie ody Kochanowskiego zostały wydane w Krakowie w 1584 roku. Jego twórczość była tłumaczona na wiele języków zachodnioeuropejskich.
Kochanowski napisał również cykl lamentacji, określany jako „Treny”. Jest on inspirowany osobistą tragedią. Jego dziewiętnaście wierszy przedstawia rozpacz ojca z powodu śmierci dziecka.
Chłopi Władysława Reymonta
Wśród najsłynniejszych polskich pisarzy Władysław Reymont napisał wiele powieści, sztuk teatralnych, opowiadań i dzienników podróży. Jego powieść „Chłopi” była tetralogią, która szczegółowo opisuje konwenanse społeczne chłopów w zaborze rosyjskim. Została ona nagrodzona literacką Nagrodą Nobla w 1924 roku.
W Chłopach Reymont przedstawia tragiczną opowieść o chłopskiej dziewczynie o imieniu Jagna, która zostaje zmuszona do poślubienia bogatego chłopa. W toku opowieści Jagna poznaje i zakochuje się w synu bogatego gospodarza, Antku. Jednak po śmierci Macieja, Antek opuszcza Jagnę. Fabuła powieści to trójkąt miłosny.
Akcja powieści Reymonta toczy się w 1900 roku w polskiej wsi Lipce. Powieść opowiada o dziesięciomiesięcznym okresie życia wiejskiego w żywej gwarze chłopskiej. Powieść zachwyca autentycznością kultury materialnej i duchowej.
W pisarstwie Reymonta widać silne wpływy naturalizmu. Szkice postaci w powieści obejmują chłopów, właścicieli majątków i jednostki obłąkane. Powieść śledzi również pory roku.
Chłopi to czterotomowa powieść Władysława Reymonta. Akcja powieści toczy się w Polsce w pierwszej połowie XX wieku i skupia się na życiu osiemnastoletniej chłopki o imieniu Jagna. Powieść ukazuje również zachowania klasy średniej oraz bogatych i możnych. Powieść została zaadaptowana na mini serial telewizyjny w 1972 roku.
Michał Witkowski „atlas terenowy królowych polskich”
Mimo że jest stosunkowo nowym autorem, polski pisarz Michał Witkowski ma już zapewnione miejsce w literackim hallu sław. Jego najnowsza książka „Prowadź swój pług” zebrała już wiele pochwał za pomysłowe użycie języka, odważny portret polskiego patriarchatu oraz umiejętne wyważenie dydaktyzmu i autoekspresji.
Ta książka to lektura obowiązkowa dla każdego bibliofila. To nie tylko godny hołd dla roli Polskiej Partii Socjalistycznej w odbiciu Bałtów z rąk Rosjan, to także fascynujące spojrzenie na współczesną polską psychikę.
To także imponujący wyczyn poliglotów. Powieść Witkowskiego może pochwalić się zróżnicowaną obsadą bohaterów i imponująco pomyślaną fabułą. Najbardziej zapadającą w pamięć postacią jest „kukułka”, która co godzinę musi kłaniać się cesarzowi. W książce nie brakuje też dowcipów, w tym najbardziej seksownej eskapady, jaką można sobie wyobrazić.
Pomijając kilka zbyt wielu dziur fabularnych, książka jest przyjemną lekturą. Jest nie tylko godnym następcą klasyków, ale także doskonałym przykładem gatunku literackiego, którego zbyt długo brakowało w naszym leksykonie. Bohater powieści, Duszejko, to emerytowany inżynier, który jest również ekspertem od wykresów astrologicznych, co jest dowodem na to, że nie stracił weny.
Jak w całej twórczości Witkowskiego, tak i u niego, w mrocznych czasach komunizmu można znaleźć srebrną poświatę. Jego najnowsza książka „Prowadź swój pług” to nie tylko dobrze skonstruowana powieść, to przemyślana eksploracja ludzkiej kondycji, a także mocne przypomnienie, że najlepsi ludzie to ci, którzy dotrzymują słowa.
Podobne tematy
