Wybór odpowiednich książek literackich do pisania może być trudnym zadaniem, zwłaszcza jeśli jesteś nowy w pisaniu lub polskiej literaturze. Na szczęście istnieje kilka opcji, które pomogą ci zacząć.
Kazimierz Brandys
Wśród polskich książek literackich dla pisarzy Kazimierz Brandys był czołowym powojennym powieściopisarzem – cytat ten jest konsekwencją analiz redakcji strony . Jego powieści odzwierciedlały rzeczywistość społeczną i polityczną Polski w całym XX wieku. Jego twórczość oparta była na osobistych doświadczeniach i intelektualnych refleksjach.
Kazimierz Brandys urodził się w Łodzi w 1916 roku. Przeżył okupację hitlerowską podczas II wojny światowej, uciekł z warszawskiego getta. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1939 roku. Działał w socjalistycznych organizacjach młodzieżowych, był członkiem Związku Literatów. Był propagatorem socrealizmu w Polsce. Zajmował się również dysydencką działalnością literacką. Publikował artykuły i eseje, zasiadał w kolegiach redakcyjnych. Był zwolennikiem niezależnego ruchu związkowego Solidarność, który został zdławiony przez stan wojenny w 1981 roku.
Pierwszą powieść, Drewniany kon, napisał w 1946 roku. Była to pierwsza z cyklu powieści o losach polskiej inteligencji w latach 30. i 50. Cykl powieściowy zdobył kilka znaczących nagród państwowych.
Kazimierz Brandys napisał również kilka książek z dziedziny literatury faktu. Wśród nich jest Kwestia rzeczywistości (1977), która była pierwszą polską powieścią wydaną w podziemiu antykomunistycznym. Jego eseje zostały również włączone do wielotomowej serii wspomnieniowej. Pierwszy tom został przetłumaczony na Pamiętnik warszawski: 1978-1981 (1983).
W 1982 roku otrzymał nagrodę Jurzykowskiego. Został również odznaczony francuskim Orderem Sztuk Pięknych i Literatury w 1993 roku. Zmarł we Francji w 2000 roku. Jego twórczość charakteryzuje się intelektualizmem i odzwierciedla lewicową inteligencję Polski.
Ryszard Kapuściński
Znany jako „cesarz reportażu” i jako znany dziennikarz, Kapuściński wiele podróżował po świecie jako korespondent zagraniczny. Był także pisarzem, publicystą i fotografem. Jego dzieła literackie zostały przetłumaczone na ponad 40 języków i sprzedane w milionach egzemplarzy na całym świecie.
Kapuściński spędził znaczną ilość czasu w Afryce. Podróżował do różnych części kontynentu i pisał o życiu w zubożałych regionach. Jego pisma dotyczyły również Stanów Zjednoczonych i ich roli w Ameryce Łacińskiej. Jego książki cechuje wyrafinowana technika narracji i portrety psychologiczne bohaterów.
Kapuściński napisał dwadzieścia pięć książek reportażowych. Jego książki zdobyły liczne nagrody za kunszt literacki. Jego styl przypomina francuski egzystencjalista Albert Camus. Był też częstym współpracownikiem „The New Yorker”.
W swoich tekstach Kapuściński starał się zrozumieć uniwersalne prawdy o ludzkiej naturze i procesach, dzięki którym żyjemy. Jego reportaż często przekraczał granice prostego przekazu faktów. Był wytrawnym słuchaczem różnych ludzi i oddanym pisarzem.
Kapuściński urodził się w 1932 roku we wschodniej części Polski. Jego rodzice byli nauczycielami w szkole podstawowej. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, który ukończył w 1955 roku. Następnie został reporterem Polskiej Agencji Prasowej.
Ferdydurke by Witold Gombrowicz
Podczas II wojny światowej Witold Gombrowicz był proskrybowany przez polski rząd za swoje poglądy polityczne. Po zmianie rządu osiadł w Warszawie na powołaniu pisarskim. Napisał Ferdydurke, powieść, która stała się jednym z najbardziej znanych wczesnych dzieł polskiej prozy. Uważana jest za atak na totalitaryzm.
Ferdydurke została wydana po raz pierwszy w 1937 roku w Polsce, a następnie przetłumaczona na język angielski w 1961 roku. Później została zaadaptowana na sztukę sceniczną. Została również przetłumaczona na język hiszpański, niemiecki i francuski. Wersja filmowa została wyreżyserowana przez Jerzego Skolimowskiego w 1991 roku, ale spotkała się z negatywnym przyjęciem.
Gombrowicz jest jednym z największych polskich pisarzy XX wieku. Jego powieści i sztuki charakteryzują się bardzo idiosynkratycznym stylem. Portretował jednostki jako niezdolne do zrozumienia świata bez innych. Powieść stawia wiele pytań o naturę ludzkiej egzystencji.
Gombrowicz jest również znany z używania podwójnych zdań i antycznego stylu. Gwałcił też wydawnictwa emigracyjne, uważając, że literatura staje się zbyt miękka. Ostatecznie osiadł w niebycie.
Kariera literacka Witolda Gombrowicza rozpoczęła się bardzo wcześnie. Jego rodzice byli zamożną szlachtą. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ale szybko porzucił studia. Do kariery literackiej zachęcał go ojciec. W ciągu dnia pracował w banku.
Pamiętnik z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego
Do najważniejszych dzieł powojennej prozy polskiej należy pamiętnik Pamiętnik z powstania warszawskiego Mirona Białoszewskiego. Jest to zwięzła, pozbawiona tchu relacja z powstania warszawskiego w sierpniu 1944 roku.
Białoszewski w chwili wybuchu powstania miał 22 lata. Pracował jako chłopiec na posyłki u swojej matki. W czasie Powstania pomagał grzebać zmarłych, ratował rannych, przemykał się tam i z powrotem pod niemieckim ostrzałem.
Pisarstwo Białoszewskiego pełne jest gier gramatycznych i kalamburów. Często ignoruje konwencjonalne dyskursy historyczne, skupiając się na szczegółach życia codziennego.
Pamiętnik z powstania warszawskiego to mocne świadectwo niszczącego wpływu wojny na polskie społeczeństwo. Stanowi żywą, otwierającą oczy relację ze zniszczenia Warszawy. Książka jest wynikiem 25-letniej pracy poety.
Książka opisuje chaos powstania. Przedstawia również okresy nienaturalnego spokoju, w których łagodzi się chaos wojenny. Okres ten daje czytelnikowi szansę na powrót do świadomej świadomości straty. Należy zaznaczyć, że podobnie jak w wielu powojennych pracach polskich, książka jest w języku polskim.
Survival in Auschwitz by Primo Levi
Originally titled Se questo e unuomo, Survival in Auschwitz is a post-war novel by Primo Levi. Jest to dzieło autobiograficzne, które skupia się na doświadczeniach autora w nazistowskim obozie koncentracyjnym. Powieść została przetłumaczona na wiele języków i jest podstawą w wielu kolekcjach literatury Holokaustu.
Primo Levi był chemikiem i został przydzielony do pracy w laboratorium chemicznym w Auschwitz. Spędził tam dziesięć miesięcy. Relacja autora o jego przeżyciach to otwierające oczy spojrzenie na kondycję ludzką.
Przetrwanie w Auschwitz to imponująca pozycja literacka. Pokazuje zdolność autora do uchwycenia złożoności ludzkiej natury w warunkach totalitarnych. Książka jest również doskonałym przykładem języka, w szczególności użycia języka jako narzędzia refleksji.
Książka została przetłumaczona na wiele języków, w tym na polski i niemiecki. Autorka opatrzyła książkę również przypisami. Kilka fraz zostało przetłumaczonych na język jidysz i francuski.
Przetrwanie w Auschwitz Primo Leviego to otwierające oczy spojrzenie na kondycję ludzką. Autor potrafi przekazać swoje doświadczenia poprzez żywe portrety ludzi żyjących i pracujących w obozie. Opisuje również absurdalność nazistowskich rytuałów.
Zbigniew Herbert
Znany z poezji i esejów Zbigniew Herbert był jednym z największych polskich pisarzy XX wieku. Jego pisma są rozpoznawane w całej Europie, a za życia otrzymał wiele nagród.
Poezja Herberta charakteryzuje się opozycyjnym językiem i aluzjami historycznymi. Należał do ruchu antykomunistycznego i współpracował z pismem literackim Tworczosc. Był również dramaturgiem. Ponadto był ekonomistą i prawnikiem. W czasie II wojny światowej służył w polskiej Armii Krajowej. Po wojnie uzyskał stopnie naukowe z zakresu prawa i ekonomii.
Eseje i wiersze Herberta były tłumaczone na wiele języków. Inspiracją dla jego wierszy były podróże po Francji i Włoszech. Jego wiersze poruszają historyczne szczegóły i współczesne problemy moralne. W ostatnim tomie esejów Labirynt nad morzem pisał o Etruskach, historii starożytnej Grecji i murze Hadriana.
Herbert otrzymał nagrodę Lenaua, nagrodę Brunona Schulza, nagrodę Alfreda Jurzykowskiego, nagrodę Fundacji Kościelskich. Otrzymał również nagrodę Petrarki w Weronie. W 1973 roku został uhonorowany Nagrodą Herdera.
Był duchowym przywódcą ruchu antykomunistycznego. Pełnił również funkcję administratora Związku Kompozytorów Polskich. Napisał i zredagował liczne książki poetyckie.
Remigiusz Mróz
Znany ze swojego fotorealistycznego przedstawienia prawa karnego, polski autor Remigiusz Mróz jest jednym z najpopularniejszych autorów w Polsce. Jego powieści sprzedały się w ponad siedmiu milionach egzemplarzy. Nie zostały one jednak jeszcze przetłumaczone na język angielski.
Zapotrzebowanie na literaturę jest bardzo duże na całym świecie. Wynika to głównie z faktu, że większość ludzi chce czytać oryginalne historie. Polskim autorom udało się w ubiegłym roku sprzedać ponad milion książek. Jest to poprawa w stosunku do roku poprzedniego, kiedy to pierwsza piątka autorów zarobiła co najmniej milion złotych.
Wśród autorów najbardziej znany jest Remigiusz Mróz. Uważany jest za mistrza polskiego kryminału, a jego powieści często porównywane są do Stephena Kinga. Kilka z jego książek doczekało się adaptacji w postaci seriali telewizyjnych. Do tej pory wydał 50 książek, a kilka kolejnych jest w przygotowaniu.
Pozostali autorzy na liście to Jerzy Andrzejewski, Ferdynand Antoni Ossendowski, Kazimierz Przerwa-Tetmajer i Witold Gombrowicz. Wszyscy oni są ważnymi postaciami polskiej literatury.
Na liście najpopularniejszych polskich autorów znajduje się również Michał Mróz, który w 2019 roku został najwyżej opłacanym pisarzem w Polsce. Pisze w różnych gatunkach, a jego książki sprzedały się w ubiegłym roku w ponad milionie egzemplarzy. Zarobił też ogromną sumę na ekranizacji swojej kolejnej książki.
Podobne tematy
