Wybór najlepszych polskich książek literackich dla trenerów może być nieco kłopotliwy. Istnieje wielu różnych autorów, którzy tworzą dzieła literatury pięknej i poezji. Możesz znaleźć się zdezorientowany co do tego, których autorów powinieneś czytać, a których powinieneś unikać. Oto kilka rekomendacji.
Wisława Szymborska
W pierwszych latach swojej kariery Wisława Szymborska pozostawała wierna oficjalnej ideologii polskiej partii rządzącej, PRL. Pisała jednak i publikowała wiersze krytyczne wobec komunizmu. Podpisywała także petycje polityczne. W latach 80. Szymborska zintensyfikowała swoją działalność opozycyjną. W latach 1981-1983 pełniła funkcję redaktora krakowskiego miesięcznika „NaGlos”. Była także członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W styczniu 2011 roku przyznano Szymborskiej Order Orła Białego. Jej śmierć nastąpiła 1 lutego 2012 roku. Zmarła na raka płuc. Jej pochówek odbył się na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Była otoczona przez przyjaciół i rodzinę. Pracowała nad nową poezją.
Wiersze Szymborskiej to połączenie wysokiej powagi i zachwycającej inwencji. Odznacza się ogromną sprawnością techniczną. Jest też poetką o wielkiej głębi. Poezja ujmuje serca czytelników. Została określona jako jedna z najwspanialszych żyjących poetek europejskich.
Przetłumaczyła również utwory Agrippy d’Aubigne, hugenockiego żołnierza-poety w czasie francuskich wojen religijnych. Jej wiersze zawierają również ciekawe spojrzenie na życie i śmierć.
Szymborska otrzymała literacką Nagrodę Nobla w 1996 roku. Jej twórczość została przetłumaczona także na język arabski, perski i hebrajski. Jej poezja doczekała się także adaptacji filmowych i muzycznych. Była także doktorem honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu?
Oprócz poezji Wisława Szymborska była także pisarką, eseistką, tłumaczką i redaktorką. Studiowała literaturę i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Warszawskim. Współpracowała z pismem literackim Arka pod pseudonimem Stanczykowna. Była także felietonistką Życia Literackiego, polskiego magazynu literackiego.
Akropol: Wawel
W okresie polskiego renesansu XVIII wieku w kraju żył najsłynniejszy poeta świata, Staniew Łukowski. Miał on swoje atelier naprzeciwko Wawelu, głównego garnizonu miasta. Zamek stanowił istotną część dorobku artysty. Kilka godnych uwagi dzieł wymieniamy poniżej. Pomimo tego, że zamek został zniszczony przez wojska niemieckie w 1872 roku, był on później wykorzystywany jako tło dla wielu sztuk teatralnych. Co ciekawe, zamek jest obecnie wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Wyspiański miał wiele wspaniałych projektów, a jednym z bardziej imponujących był jego projekt architektoniczny dla Wawelu. Miał on zawierać amfiteatr, w którym odbywałyby się publiczne przedstawienia. W jego skład miało wchodzić wiele dzieł, od klasyki po operetki. Co ciekawe, plan ten został przerwany kilka lat później. Powstała jednak sztuka, która do dziś jest jednym z najważniejszych osiągnięć artystycznych polskiego renesansu. Jest też najlepszą wizytówką twórczości Wyspiańskiego.
Najważniejsze, co należy wynieść z tego spektaklu, to fakt, że jest on świadectwem siły tytułowego geniuszu artysty. Jest on nie tylko mistrzem inscenizacji, ale geniuszem w integrowaniu wyobraźni w swoich dziełach. Akropolis: przedstawienia wawelskie to godny dodatek do bibliotek miłośników sztuki. W rzeczywistości książka ta nie ogranicza się do koneserów literatury, ale jest również odpowiednią bazą wypadową dla każdego, kto jest zainteresowany bardziej wciągającym doświadczeniem. Niezależnie od tego, czy czytelnik jest wytrawnym prozelitą, czy też po prostu uwielbia wspaniałą architekturę, Akropolis: Wawel Plays zawiera mnóstwo klejnotów, którymi można się delektować.
Ferdydurke
Często nazywana „modernistycznym arcydziełem”, Ferdydurke to powieść napisana przez polskiego pisarza Witolda Gombrowicza w 1937 roku. Akcja powieści rozgrywa się na polskiej wsi na początku lat trzydziestych. Historia opowiada o chłopcu, który przenosi się ze swojej szkoły do internatu. W trakcie tego procesu próbuje przezwyciężyć impulsy dojrzewającego chłopca.
Powieść uważana jest za jedno z najbardziej wpływowych dzieł literatury europejskiej XX wieku. Jej treść jest błyskotliwa i niepokojąca. Znana jest również z ekstrawaganckiej treści. Powieść jest satyrą na mieszczańsko-gradualistyczną, szkolną i ziemiańską.
Był to przełom literacki dla Gombrowicza, który był studentem prawa na Uniwersytecie Warszawskim. Później porzucił karierę, by realizować swoje literackie zainteresowania. W ostatnich latach życia Gombrowicz stał się jednym z najbardziej znanych polskich pisarzy. Jego utwory przepełnione są pewnym poczuciem paradoksu.
Nierzadko zdarza się, że wielkie książki mają podobne fabuły, tematy lub pomysły. Mogą być jednak napisane w różnych krajach, epokach, a nawet kontynentach. Podobnie dzieła Witolda Gombrowicza są wyjątkowe w swoim stylu i treści. Powieść jest satyrą na polski system klasowy. Jej fabuła obejmuje porwanie, zmiennokształtnego dorosłego i bezpłciowe podziemie.
Sztuki Gombrowicza są bardzo idiosynkratyczne. Przedstawia on ludzkość jako niezdolną do zrozumienia świata bez innych ludzi. Pokazuje też jednostki jako ukrywające ignorancję. Dąży do obnażenia niewiedzy innych, by w ten sposób zdemaskować niedojrzałość ludzkości.
Tytuł powieści, Ferdydurke, to połączenie francuskiego słowa oznaczającego dno i słowa oznaczającego „wieczną niedojrzałość”. Jest to również imię jednej z postaci występujących w powieści.
Lekka przesada
Podczas niedawnego wywiadu z pisarzem i byłym astronautą Adamem Zagajewskim zapoznałem się z jego nową książką Lekka przesada, która jest pokaźnym tomiskiem jak na człowieka na misji, ale z pewnością nie zawodzi. W rzeczywistości jest to zbiór najbardziej intrygujących i pouczających esejów do tej pory. Jedną z najbardziej imponujących cech książki jest umiejętność wplatania w nią okazjonalnych wywiadów z nieuchwytnym Zagajewskim, którego osobliwość jest widoczna w żywiołowym tekście książki. Jest to książka z wyraźną nutą. Najbardziej intrygującą częścią książki jest możliwość podsłuchania przemyśleń Zagajewskiego, który opowiada serię historii od wczesnych dni okupacji Polski przez nazistów do upadku komunizmu. To książka na miarę wieku i okazja, której nie można przegapić.
Nie zamierzam udawać, że mam monopol na mózgi Zagajewskiego, ale mogę zaświadczyć o jego sprawności pisarskiej i dlatego wybrałem go na temat mojego najnowszego felietonu. W moich recenzjach książek nie jestem pewien, czy kiedykolwiek zetknąłem się z pisarzem tak hojnym jak Zagajewski. To szczery i uczciwy rozmówca, zawsze chętny do pogawędki o życiu i literaturze. Jego najnowsza książka to lektura obowiązkowa, zwłaszcza jeśli jest się fanboyem Zagajewskiego. Lekką przesadę, jeśli jesteście fanami książek, możecie kupić w swojej ulubionej księgarni lub online. Ewentualnie możecie zdobyć egzemplarz z takich wydawnictw jak Amazon czy Farrar, Straus and Giroux. Niemniej jednak, na pewno znajdziesz coś, co lubisz, nawet jeśli nie jesteś. To, czy dasz się nabrać na uroki tej książki, to już inna historia.
Akropolis Witolda Gombrowicza
Niezależnie od tego, czy jesteś trenerem poszukującym idealnych polskich książek do czytania, czy też trenerem zainteresowanym głębszym poznaniem polskiej kultury, powieści komiksowe Witolda Gombrowicza to lektura obowiązkowa. Powieści te wyśmiewają się z polskiego etosu i tożsamości narodowej. Mimo że twórczość Gombrowicza była w Polsce zakazana, nadal jest szeroko czytana w języku angielskim. Oto kilka najbardziej znanych jego powieści.
Ferdydurke, jedno z najsłynniejszych wczesnych dzieł Gombrowicza, zgłębia problemy młodzieży i klasy w polskim społeczeństwie. Powieść nie jest atakiem na totalitaryzm, ale raczej satyrą na polską arystokrację.
Twórczość Gombrowicza charakteryzuje także głęboka analiza psychologiczna i paradoks. Kwestionuje on idee kultury, autentyczności i religii.
Witold Gombrowicz urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej. Wychowywał się w Małoszycach, w Kongresówce. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie podjął studia w Institut des Hautes Etudes Internationales. Gimnazjum św. Stanisława Kostki ukończył w 1922 roku.
Witold Gombrowicz urodził się w Małoszycach w Kongresówce. Jego rodzina przeniosła się do Warszawy w 1911 roku. Był najmłodszym z czworga dzieci. Przyszedł na świat w zamożnej rodzinie szlacheckiej.
Podczas niemieckiej inwazji na Polskę Gombrowicz przebywał na pokładzie liniowca Chrobry. Został zaproszony do złożenia raportu na statku i wszedł na pokład krótko po ataku Niemców na Polskę. Po wojnie nie mógł wrócić do Polski, pozostał w Buenos Aires do 1963 roku.
Nienasycenie to zadziwiająco aktualna powieść dystopijna. Napisana dwadzieścia lat przed komunistyczną rewolucją w Chinach, zawiera ciągłe odniesienia do europejskich filozofów, dygresje i gry słów.
Quo Vadis to kolejna z bardziej popularnych powieści Gombrowicza. Osadzona w Rzymie za panowania Nerona, głosi równość wszystkich. Została przetłumaczona na ponad pięćdziesiąt języków. Tematyka winy i żalu nadaje powieści uniwersalny wydźwięk.
Podobne tematy
