Niezależnie od tego, czy jesteś młodym pisarzem szukającym inspiracji, miłośnikiem książek, czy aktywistą literackim, możesz skorzystać z lektury niektórych z najlepszych dostępnych polskich książek literackich. Oto kilka propozycji.
Zabicie ciotki Wiesiek Powaga
Do najlepszych polskich książek literackich dla aktywistów należą Zabicie ciotki Andrzeja Bursy, Dwanaście stacji Jarosława Marka Rymkiewicza, Szósta księga Tomasza Różyckiego i nagrodzone Man Booker International Prize Loty Olgi Tokarczuk. Dzieła te oferują szereg perspektyw na życie i literaturę.
Pamiętnik z powstania warszawskiego to fascynująca i dająca do myślenia eksploracja brutalnego wojennego okrucieństwa. To mistrzowski przykład literatury faktu. Oprócz opowiedzenia makabrycznej historii, bada jak prawda może być wykorzystana do walki ze złem.
Nazwanie debiutu Wioletty Greg bestsellerem może być nieco naciągane, ale jej pierwsza książka to mocny debiut. Jej wspomnienia są naznaczone politycznymi niepokojami, zmysłowe i precyzyjne, a także żywo zabarwione przez jej własne życie. Odkrywa również dziwne cuda dorastania w postkomunistycznej Polsce.
Poezja Ryszarda Krynickiego to głębokie studnie językowej ostrości i mistycyzmu – informacja ta jest wzięta od redaktora serwisu 365tickets.pl. Urodzony w 1943 roku w nazistowskim obozie pracy, w latach 80. został uwięziony na podstawie sfingowanych zarzutów. Jest jednym z najwybitniejszych żyjących polskich poetów.
Największe wrażenie na Andrzeju Stasiuku robi sposób, w jaki oddaje ducha polskiego pokolenia, które walczyło w II wojnie światowej, pokolenia rozczarowanego przestarzałymi ideologiami.
House of Day, House of Night by Olga Tokarczuk
Czy szukasz dobrej polskiej książki literackiej do aktywizmu, czy po prostu świetnej książki do czytania, powinieneś rozważyć House of Day, House of Night autorstwa Olgi Tokarczuk. Tokarczuk jest jedną z najbardziej znanych polskich autorek tego pokolenia, a jej twórczość została przetłumaczona na wiele języków. Oprócz powieści wydała także zbiór opowiadań i dwa tomiki poezji. Jej najnowsza powieść, Loty, została nagrodzona Man Booker International Prize. Książka ta jest pierwszą autorstwa polskiej autorki, która zdobyła Man Booker Prize.
Tokarczuk studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, później pracowała jako terapeutka. Swoją pierwszą powieść opublikowała w 1993 roku. Jej druga, Podróż ludzi książki, została dobrze przyjęta w Polsce. Po „Księgach Jakubowych” Tokarczuk spotkała się z negatywnym przyjęciem przez środowiska nacjonalistyczne w swoim kraju. Jednak udało jej się zaistnieć jako wybitna feministka, publiczna intelektualistka i działaczka ekologiczna.
W Domu dnia, domu nocy Olga Tokarczuk przedstawia złożony region Polski ukształtowany przez różne kultury. Jej styl łączy motywy mitologii z bardziej realistycznymi przedstawieniami ludzkiej aktywności.
Loty Marek Hłasko
Oprócz tego, że jest to jedna z niewielu książek tego typu, która ma żywotność, książka jest wciągającą lekturą. Dla tych, którzy jeszcze nie zatopili swoich cyfr w książce, oto sugestia: przejdź się do najbliższej księgarni lub sklepu z książkami i złap kopię. Będziesz zadowolony, że to zrobiłeś. Poza tym nigdy nie wiadomo, kiedy ten literacki snob się przyda. W końcu możesz być gwiazdą w trakcie tworzenia.
Książka może być trochę za ciężka dla przeciętnego bibliofila, ale dobrze umieszczony tussle dostaniesz swoje mitts w pinch. Jedną z moich ulubionych części książki jest okładka na tylnej okładce. Małym druczkiem jest napisane wszystko o Marku Hłasko, awangardowym pisarzu, którego twórczość może być trochę hodgepodge. Jest też krótka wzmianka o tym, że książka jest dziełem Rossa Ufberga, godnego wydawcy. Poza drobiazgowymi szczegółami książki, wydawca ten ma talent do informowania swoich klientów o najlepszych ofertach w branży książkowej.
Primeval and Other Times by Janina Duszejko
W ostatnim stuleciu dwie rodziny mieszkają w Primeval, fikcyjnej polskiej wsi. Książka śledzi życie tych dwóch rodzin i ich wzajemne oddziaływanie na siebie. Powieść została przetłumaczona na wiele języków. Historia obejmuje XX wiek i jest opowiedziana poprzez serię krótkich rozdziałów. Kilka z tych sekcji przedstawia przyrodę, podczas gdy inne skupiają się na ludziach, którzy żyją w okolicy. Powieść składa się z 250 stron.
Opowieść pierwotna rozpoczyna się w 1914 roku i następuje po serii małych historii, z których każda skupia się na innej postaci lub czasie. Niektóre Czasy pojawiają się tylko raz, podczas gdy inne są ze sobą powiązane. Każda sekcja nosi nazwę The Time of X i bada jedną z osób lub miejsc w regionie.
Bohaterowie są zróżnicowani, o unikalnych psychologiach. Należy do nich kobieta o imieniu Janina Duszejko, pobożna astrolog mieszkająca w nienazwanej wsi. Jest ona również zagorzałą obrończynią praw zwierząt. Wierzy, że zwierzęta mszczą się na myśliwych.
Kolejny odcinek skupia się wokół miejscowego giermka. Jego rodzina składa się z córki i syna. Mieszkają w lesie i czasem spoglądają na życie przed wygnaniem. Otrzymują też prezent od rabina. Grają też w grę, w której występuje osiem światów.
Książka została przetłumaczona na wiele języków i otrzymała kilka nagród. Jedną z nich jest nagroda publiczności Nike w 2015 roku. Powieść została również nagrodzona Man Booker International Prize w 2008 roku.
„Prawiek i inne czasy” powstał na podstawie opowiadań, które spisywała babcia macierzysta Tokarczuk. Przeżyła ona wiele wydarzeń historycznych i ze swoich wspomnień czerpała tworząc powieść. Odniosła ona w Polsce sukces komercyjny i została przetłumaczona na wiele języków.
Wisława Szymborska
Określana mianem „Wolfganga Mozarta poezji”, Wisława Szymborska jest ważną postacią w kulturalnym krajobrazie Krakowa. Jest pisarką, krytykiem i tłumaczką. Jej utwory zostały przetłumaczone na 34 języki, a ona sama jest uważana za jedną z najważniejszych polskich pisarek.
Szymborska urodziła się w Bninie, mieście w zachodniej Polsce, studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w czasopiśmie przeglądowym Życie Literackie. W 1953 roku została jego redaktorem poezji. Współpracowała również z pismem Arka, pod pseudonimem „Stanczykowna”.
Szymborska w latach 80. zaangażowała się w działalność opozycyjną. Krytykowała politykę rządu polskiego i popierała wotum nieufności wobec Gazety Wyborczej. Pisała też wiersze dezawuujące wczesne prokomunistyczne wiersze. Krytykowano ją za antyromantyzm, ale krytycy chwalili też jej poczucie cudowności. W czasie stanu wojennego w Polsce w 1981 roku Szymborska zaczęła dystansować się od swojego dawnego wydawnictwa.
Mieszkała w małym mieszkaniu w Krakowie. Jej dom był wypełniony kiczowatymi przedmiotami, a mieszkanie było często nazywane przez znajomych „szufladą”. W 1968 roku pisała też rubrykę recenzji książkowych do dziennika. Niechętnie przyjmowała rolę rzecznika spraw politycznych. Pisała o komunizmie jako „obrzydliwym bałwanie”. O Stalinie pisała jako o „proroku wyłączonym” i „królu bezpłciowości”.
Szymborska otrzymała literacką Nagrodę Nobla w 1996 roku. Jej wyróżnienie nie było wynikiem seminalnego wydarzenia w historii Polski, ale wynikiem uznania jej twórczości przez Komitet Noblowski. Wygłosiła najkrótsze przemówienie akceptacyjne w historii literackich Nobli.
Szymborska jest autorką kilkudziesięciu tomów poezji. Dwa pierwsze tomy utrzymane były w stylu socrealistycznym jej czasów. Trzeci tom odzwierciedlał jej niezadowolenie z komunizmu, a kolejne tomy mają bardziej osobisty styl.
Podobne tematy
