Niezależnie od tego, czy studiujesz polską literaturę w języku angielskim, czy po prostu chcesz wiedzieć, jakie książki czytać, ten przewodnik z pewnością cię obejmie. Niezależnie od tego, czy szukasz dobrej pierwszej książki o literaturze polskiej, czy bardziej zaawansowanej pracy, znajdziesz tu książkę dla siebie.
Dom z dnia, dom z nocy
Wśród wielu polskich książek literackich dla początkujących, Dom z dnia, dom z nocy, autorstwa Olgi Tokarczuk, od czasu swojego debiutu pozostaje popularny wśród czytelników w Polsce. Została pierwotnie wydana w Polsce w 1988 roku, a na język angielski przełożyła ją Antonia Lloyd-Jones.
Dom dnia, dom nocy opowiada historię odległej śląskiej wsi położonej na granicy polsko-czeskiej. Jest to region, który do końca II wojny światowej był częścią Rzeszy Niemieckiej. Książka nie jest konwencjonalną powieścią, a raczej misterną mozaiką opowieści.
Książka śledzi losy Janiny Duszejko, ekscentrycznej starej panny, która mieszka w małym śląskim miasteczku Nowa Ruda. Przez całą książkę narratorka podróżuje przez historię miasteczka. Spotyka starego sąsiada, który opowiada jej historie związane z Nową Rudą. W końcu odkrywa, że każdy ma swoją historię.
Książka jest mieszanką elementów realnych i fantastycznych. Miesza się w niej prawdziwe życie z sennymi przeżyciami bohaterów. Śledzi również historię miasta Nowa Ruda, które w przeszłości należało do Polski i Niemiec.
Medaliony
Do najbardziej znanych książek w literaturze polskiej należą Medaliony Zofii Nałkowskiej – element ten jest rezultatem badania ekipy serwisu pieknoiuroda.pl. Jest to zbiór ośmiu opowiadań, z których każde opowiada historię innego ocalonego.
Medaliony to niezrównany portret ludzkiego cierpienia. W tej książce autor rzuca czytelnikom wyzwanie, by podjęli rolę świadka i opowiedzieli się przeciwko nadużyciom i okrucieństwom wojny.
Medaliony zawierają osobiste relacje z wojennych doświadczeń. Jest to zapis „najczarniejszego rozdziału w historii ludzkości”, jak mówi epigramat. To dzieło, które od czasu pierwszego wydania w 1946 roku było wielokrotnie wznawiane. Jest to książka, którą powinien przeczytać każdy. To genialna próba oddania głosu ofiarom Holocaustu. To literacki wyczyn, który uosabia to, co najlepsze w polskiej literaturze.
Uważana jest za jeden z najlepszych przykładów literatury antyfaszystowskiej. Stała się podstawową lekturą w powojennym społeczeństwie polskim. Książka stała się również lekturą obowiązkową w szkołach.
Książka została wydana w Polsce w 1946 roku. Autorka słuchała świadectw naocznych świadków okrucieństwa nazistów i zbierała materiały do książki, będąc członkiem komisji badającej zbrodnie nazistowskie w Polsce. Odwiedzała też różne miejsca, w tym Auschwitz-Birkenau.
Quo Vadis i Ferdydurke
W XX wieku polska literatura cieszyła się międzynarodową renomą. Oto trzy książki polskich pisarzy, które warto przeczytać.
Quo Vadis to powieść Henryka Sienkiewicza. Została przetłumaczona na ponad czterdzieści języków i doczekała się kilku adaptacji filmowych. Jest jedną z najbardziej wpływowych książek w dwudziestowiecznej literaturze europejskiej. Jej akcja rozgrywa się w Rzymie za panowania Nerona. W opowieści Marcus Vinicius, członek rzymskiej klasy rządzącej, zakochuje się w Ligii, pobożnej chrześcijance. Jego miłość jest jednak niespełniona. Staje się zauroczony systemem etycznym chrześcijaństwa.
W W pustyni I w puszczy Sienkiewicz próbował napisać powieść dla młodych dorosłych. Była to jego jedyna próba. Swoje fikcyjne historie oparł na prawdziwych wydarzeniach. Książka jest obecnie popularnym klasykiem.
Innym popularnym polskim pisarzem jest Witold Gombrowicz. Jego powieści komiksowe żartują z polskich tradycji i są świetnym sposobem na poznanie ducha kraju. Jego dzieła są uważane za ważne dla polskich licealistów.
Autobiografia Miłosza Native Realm
Niezależnie od tego, czy interesujesz się poezją czy literaturą, może zainteresować cię autobiografia Czesława Miłosza Native Realm. Została ona wydana po raz pierwszy w 1968 roku, a w następnym roku stała się dostępna w angielskim tłumaczeniu.
Pierwszy wiersz w tym zbiorze, Alfabet, napisany jest abecadłem, czyli alfabetycznym układem haseł. To w tych wierszach Miłosz demonstruje swoje mistrzostwo w posługiwaniu się językiem, a także chęć wykorzystania go jako środka wyrazu.
Miłosz był narodowości polskiej, urodził się na Litwie. Jego ojciec był inżynierem budowlanym, który pracował przy budowie dróg i mostów. Pracował również w polskim wydawnictwie emigracyjnym Kultura.
Rodzina przez kilka lat mieszkała we Francji, zanim Miłosz w latach 60. przeniósł się do Berkeley w Kalifornii. Później mieszkał w Krakowie, a następnie w Waszyngtonie, gdzie służył w polskim korpusie dyplomatycznym.
W 1980 roku Miłosz otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Jego wykłady często koncentrowały się na błogosławieństwie małości i trudności drogi środka. Jego ostatni opublikowany wiersz zgłębia trudną sytuację współczesnego człowieka po upadku.
Książki Tokarczuk badają granice między jawą a snem
Niezależnie od tego, czy badają granice między jawą a snem, czy też przedstawiają niekonwencjonalną zagadkę morderstwa, książki polskiej autorki Olgi Tokarczuk są dziwne, urzekające i enigmatyczne. Często są przesiąknięte poetycką inteligencją i eksplorują takie tematy jak psychoanaliza i potęga nieświadomości, antropologiczne spojrzenie na światy kultury oraz poetycka inteligencja codzienności.
Twórczość Tokarczuk często porusza tematy kontrowersyjne, takie jak stan Polski czy prawa zwierząt. Próbuje też odpowiadać na pytania istotne dla współczesności. W swojej szóstej powieści Loty, która w 2018 roku zdobyła Man Booker International Prize, Tokarczuk przedstawia dziesiątki iteracji ludzkiego ruchu.
Powieść jest wielowarstwową sagą, która łączy elementy epopei polskiej historii, sagi rodzinnej i realizmu magicznego. Przyniosła Tokarczuk pochlebne porównania do Gabriela Garcii Marqueza.
Głos Tokarczuk jest wyrazisty i niepowtarzalny w pisaniu. Używa specyficznych tonów, by stworzyć bezstronną kontemplację. Otacza się materiałem świetlnym, który utrzymuje ostrość i siłę jej głosu.
Nielinearna struktura autorki rozwija się poprzez krótkie opowiadania, podsłuchane rozmowy i notatki na marginesach. Jej nowele cechuje błyskotliwa umiejętność opowiadania, panowanie nad przestrzenią i czasem oraz dbałość o szczegóły.
Poezja Wisławy Szymborskiej
Pod koniec XX wieku Wisława Szymborska była jedną z najpopularniejszych polskich poetek. Jej twórczość, będąca mieszanką dowcipu i ironii, satyryzuje politykę, nie wydając się przy tym cyniczna.
Twórczość Szymborskiej jest często tłumaczona na język angielski. Kilka jej książek opublikowali w przekładzie autorzy z końca XX wieku. Mimo uznanej renomy, poezja Szymborskiej dopiero powoli przykuwa uwagę anglojęzycznych czytelników.
Była działaczką polityczną, studiowała literaturę i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po II wojnie światowej została aktywną komunistką. Wstąpiła do Zjednoczonej Polskiej Partii Robotniczej, a później została członkiem Związku Literatów Polskich. W 1960 roku została redaktorem „Poczty Literackiej”, przeglądu literackiego wydawanego przez Życie Literackie. To pismo literackie było odbiciem ideałów poetyckich Szymborskiej.
Wisława Szymborska zmarła 1 lutego 2012 roku w Krakowie. Była wybitną postacią polskiej literatury i laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Zmarła na raka płuc. Jej poezja charakteryzuje się ironią, dowcipem i egzystencjalistycznym tonem. Jej wiersze często poruszają kwestie etyczne i badają granice poezji jako sposobu reprezentacji.
Jądro ciemności Conrada
Wśród najlepszych polskich książek literackich dla początkujących jest Jądro ciemności Josepha Conrada. Conrad był polsko-brytyjskim pisarzem i kapitanem morskim. Przez dziesięć lat pracował w brytyjskiej marynarce handlowej, zanim napisał swoją pierwszą powieść. Jego twórczość obejmuje kilka wczesnych powieści. Jego dzieła zawierają elementy XIX-wiecznego realizmu.
Jądro ciemności Conrada to powieść o angielskim agencie handlującym kością słoniową, który podróżuje do Afryki, aby znaleźć tajemniczego człowieka o imieniu Kurtz. Jego misją jest sprowadzenie Kurtza do Anglii. Conrad jest mistrzowskim pisarzem, zgłębiającym ciemną stronę ludzkiej natury.
Twórczość Conrada oparta jest na jego własnych doświadczeniach w Afryce. W 1890 roku podróżował do Azji i Afryki. Jego podróże sprawiły, że zobaczył systematyczne korumpowanie Afrykanów. Miał niełatwe relacje z mieszkańcami Afryki. Był niestabilny emocjonalnie. Przez większą część swojego życia chorował. Cierpiał na depresję.
Pisarstwo Conrada ma niepowtarzalne kadry. Uważany jest za wczesnego modernistę i pioniera nowoczesnych technik literackich. Jego dzieła są pełne bogatej aluzji.
Lalka (The Doll)
Niezależnie od tego, czy jesteś początkującym, czy wytrawnym czytelnikiem, Lalka (The Doll) to lektura obowiązkowa dla każdego studenta lub fana polskiej literatury. Ta powieść to klasyka, chwalona przez noblistę Czesława Miłosza jako największa polska powieść wszech czasów.
Akcja Lalki toczy się w XIX-wiecznej Warszawie i obraca się wokół zauroczenia narratora Izabelą, powierzchowną arystokratką. Powieść jest bardziej realistyczna niż wiele innych, a fabuła jest spójna i wciągająca.
Książka jest ciekawą mieszanką polskiej historii i angielskiej kultury oraz osobistych doświadczeń autorki związanych z byciem polskim imigrantem w drugim pokoleniu w Wielkiej Brytanii. Jest to również osobista relacja autorki z jej doświadczeń w obozach koncentracyjnych.
Autorka pisze o swoim życiu, w tym o doświadczeniach w Dachau i okrucieństwach, których doświadczyła w tym czasie. Mówi też o swojej dzikiej tęsknocie za czytaniem prawdziwej literatury. Język jest prosty, a historia wciągająca. Proza jest prosta, ale nie zawiera zbyt wielu ozdobników.
Lalka to powieść, ale to coś więcej niż tylko historia miłosna. Narrator bada kondycję ludzką, wiek i sens życia. Powieść ma elementy romansu i komedii.
Podobne tematy
