Niezależnie od tego, czy szukasz książek o przyrodzie, czy dzieł literatury polskiej, znajdziesz tu wybór świetnych lektur. W poniższym wyborze znajdziesz dzieła Tadeusza Rozewicza, Stanisława Wokulskiego, Jana Potockiego i Josepha Conrada.
Manuscrit trouvé a Saragosse by Jan Potocki
Hrabia Jan Potocki był ekscentrycznym Polakiem. Jego powieść, Manuscrit trouvé a Saragosse, to hybryda gotycko-orientalna. Jest to narracja podróżnicza, z silną wrażliwością gotycką, która inscenizuje zderzenie egzotycznego Orientu z racjonalnym Zachodem. Pojawiają się w niej również takie wątki jak poczucie winy, paranoja i zmienne lojalności.
Potocki jest jedną z najważniejszych postaci w historii literatury polskiej – te słowa są twórczością specjalistów strony Proste usuwanie. Jego powieść została pierwotnie napisana po francusku, ale później została przetłumaczona na język polski. Oryginalna polska wersja powieści została zaadaptowana na czarno-biały film w 1965 roku.
Potocki był naukowcem, poszukiwaczem przygód i uczonym. Fascynowały go także zjawiska nadprzyrodzone, Orient i tajne stowarzyszenia. Był człowiekiem, który miał swoją niejednoznaczną przeszłość. Żył pod koniec XVIII wieku, a jego śmierć nastąpiła w 1815 roku. Niektóre historie sugerują, że był wilkołakiem, a inne, że miał zaawansowany syfilis.
Powieść została pierwotnie napisana po francusku, ale tekst został przetłumaczony na język polski w 1847 roku. Została później zaadaptowana na polski film w 1965 roku, a także pojawiła się w kilku skróconych wersjach w innych krajach. Powieść była porównywana do „Arabskich nocy”.
W powieści występuje wiele postaci, z których każda maluje inny obraz historii. Jedną z postaci jest kabalistka, która wyjaśnia historię. Inna postać to geometra, a jeszcze inna to kabalista płci męskiej.
Książka pełna uniwersalnych prawd, napisana z humorem i polotem. Jest arcydziełem tragikomedii. Jest to książka, która spodoba się miłośnikom literatury i warto ją przeczytać.
Powieść Potockiego to wczesna faza rozwoju nowego gatunku literatury pięknej. Jest to fascynująca lektura.
Trans-Atlantyk Tadeusza Rozewicza
Do najlepszych polskich książek literackich dla miłośników przyrody należą Trans-Atlantyk Tadeusza Rozewicza i Sztuka kochania Marii Sadowskiej. Obie charakteryzują się poetyckim stylem przesiąkniętym klasycznym pięknem. Te dwie powieści dają nowe spojrzenie na jedną z najsłynniejszych historii w literaturze światowej.
Czesław Miłosz jest laureatem Nagrody Nobla i jednym z najbardziej znanych w Stanach Zjednoczonych polskich pisarzy. Jest również jednym z najważniejszych autorów ruchu romantycznego w Polsce. Jego antypropagandowe dzieła, takie jak Zniewolony umysł, są godne uwagi ze względu na ich intelektualne argumenty przeciwko stalinizmowi.
Wielki poeta romantyczny Karel Hynek Macha pisze długi poemat narracyjny Maj. Poezja Machy jest również w towarzystwie kilku noblistów, w tym Eliota i Zbigniewskiego.
Jedna z Pana sztuk, Archiwum przy Kanoniczej 5, powstała z inspiracji Kantora. Została ona wydana z Piotrem Skałą. Książkę tę przełożyła Ilona Duczyńska.
Matlakowski przekład Hamleta był jednym z pierwszych całościowych opracowań tej sztuki w Polsce. Miał istotną wartość dla rozwoju Polski nowoczesnej (1891-1918). Przekład ten był przez lata krytykowany. Niemniej przyczynił się do zawłaszczenia Szekspira przez Polskę pod koniec XIX wieku.
Powieść Babicka jest jednym z najważniejszych utworów dziewiętnastowiecznej literatury polskiej. Przez krytyków uznawana jest za utwór romantyczno – realistyczny. Charakteryzuje się sielankowym charakterem. W Czechach zdają sobie sprawę z przesadnego charakteru utworu. Powieść była również podstawą do powstania Zamku Kafki.
Andrzej Stasiuk wydał kilka książek poetyckich. Będzie czytał razem z Billem Johnstonem. Będzie też wystawiał swoje prace w Blueline Gallery.
Nowe wiersze Stanisława Wokulskiego
Lalka Stanisława Wokulskiego (1860), tradycyjnie uważana za opowieść o nieuchwytnej przeszłości, jest więcej niż trochę nieuchwytna. Jako taka, powieść daje nam wgląd w społeczeństwo w okresie przejściowym. Jej apatycznych bohaterów często porównuje się do szarmanckich awanturników z czasów Szekspira. Powieść oferuje wgląd w struktury społeczne kraju, który nie poddał się jeszcze imperialnej przeszłości.
Akcja powieści rozgrywa się w pierwszych latach XIX wieku, podczas wojny rosyjsko-tureckiej. Polak Wokulski próbuje szczęścia sprzedając wojsku rosyjskiemu zapasy wojenne. Okazuje się, że ma smykałkę do zarabiania pieniędzy. Nawiązuje więc kontakty handlowe w Moskwie i Paryżu. Odnosi finansowy sukces, przynosząc sławę arystokratycznym kręgom w Warszawie.
Sukces finansowy Wokulskiego przynosi mu sławę i chwałę, ale okazuje się też nieco mglisty. Dopiero później dostrzega, że ludzie z wyższych sfer są bardziej ugodowi niż ci z niższych. Świadczy o tym próba pojedynku z baronem Krzeszowskim. W przeciwieństwie do romantycznego Rzeckiego, interesy Wokulskiego wydają się być motywowane bardziej romantyzmem niż poczuciem przedsiębiorczości.
W związku z tym powieść jest opowieścią o dwóch kulturach. Wokulski w arystokratycznym środowisku ma najwymyślniejsze bombki. Nie jest jednak pozbawione wad. Poza zwykłym snobizmem i seksizmem, do wad Wokulskiego należy zaliczyć zamiłowanie do drogiej biżuterii i skłonność do wykorzystywania kapitału w wątpliwych celach.
W powieści pojawia się również szereg pomniejszych postaci. W końcu filantropijne przedsięwzięcia Wokulskiego i sukces finansowy przynoszą mu sławę i majątek.
Lala Stanisława Wokulskiego
Wiele osób nazywa Stanisława Wokulskiego wariatem. Wynika to częściowo ze sposobu mówienia Wokulskiego, który jest zbliżony do języka angielskiego. Ponadto Wokulski ignoruje ostrzeżenia swoich przyjaciół. Uważa, że potrzebny jest mu większy majątek. Wokulski uważa jednak, że wszystkie problemy związane są ze sprawą Bonapartego.
Mimo tych ostrzeżeń Wokulski nadal chce się ożenić z Izabelą. Jednak, tak naprawdę nie jest on w jej typie. Aspiruje do bycia naukowcem, ale nie wie, czy potrafi kochać się z kobietą. Obawia się też obciążać inne kobiety swoją nieodwzajemnioną tęsknotą. Myśli, że się zabije, ale ratuje go brat.
Akcja powieści toczy się pod koniec lat 70. XIX wieku, w czasie rosyjskiego panowania nad Polską. Jest to panoramiczna powieść o mężczyznach i kobietach oraz ich wzajemnych relacjach. Jest to również satyra na romantyzm. Została wznowiona w 1890 r., a jej serializacja trwała trzy lata. Powieść została przetłumaczona na wiele języków.
Wokulski to self-made man. Jest odnoszącym sukcesy właścicielem domu towarowego. Zajmuje się również handlem bronią. Ma przyjaciela, doktora Szumana. Jest człowiekiem cynicznym, który przyswoił sobie żydowskie pochodzenie.
Przyjaciele Wokulskiego ostrzegają go, że arystokracja jest niestabilna i kapryśna. On jednak jest filantropem i tworzy miejsca pracy dla biednych. Inwestuje również w badania naukowe. Jest głównym prezesem spółki joint venture, w którą chce zainwestować arystokracja.
Książka pierwotnie miała nosić tytuł Trzy pokolenia. Następnie została przemianowana na Lalkę. Przez trzy lata była serializowana w gazetach, a w 1890 roku została wydana w formie książkowej.
Powieść opowiada o mężczyznach i kobietach oraz ich związkach, ale jest też satyrą na romantyzm. Jest to powieść, która nie jest całkiem romansem, ale nadal jest konsekwentnie wciągająca. Książka została zaadaptowana na wiele filmów i miniseriali telewizyjnych. Przez niektórych została uznana za najlepszą polską powieść.
Joseph Conrad’s Heart of Darkness
Wśród najlepszych polskich książek literackich dla miłośników przyrody znajdują się dzieła Josepha Conrada. Twórczość tego pisarza często określana jest jako jedno z największych dzieł literatury XX wieku. Conrad napisał Jądro ciemności w 1899 roku. Książka ta jest klasykiem i została ponownie wydana w wielu językach.
Na pisarstwo Conrada miały wpływ jego podróże do Belgii i Afryki. W tej książce ujawnia złożone relacje między swoim życiem a władzą polityczną swoich czasów. Zgłębiał także związek między głębokimi potrzebami człowieka a psychologią istoty ludzkiej.
Conrad napisał Jądro ciemności jako część trzyczęściowej serii w Blackwood’s Magazine. Książkę ukończył 9 lutego 1899 roku. Ma ona długość 38 000 słów. Książka jest często uważana za część ruchu modernistycznego. Książka została wydana w wielu językach i była wielokrotnie wznawiana.
Bohaterowie Conrada odkrywają różne cnoty. Wykazują również szeroki zakres słabości. Wiele z postaci Conrada jest również związanych z wydarzeniami publicznymi. To pomaga zilustrować zainteresowanie Conrada narracją i samą narracją.
Wczesne powieści Conrada to The Nigger of the „Narcissus” (1897), An Outcast of the Islands (1896) i Lord Jim (1900). Napisał również kilka opowiadań, w tym opowiadanie „Jądro ciemności” (opublikowane w 1897 roku).
Conrad był nierodzimym użytkownikiem języka angielskiego. Na jego wczesną twórczość miały wpływ lata spędzone na morzu. Podczas pobytu na morzu czytał wielu klasycznych autorów. Inspirowały go również opowiadania, które czytał w czasopismach. W 1890 roku Conrad podróżował do Belgii i Afryki, gdzie był świadkiem okrucieństw wobec rdzennych mieszkańców Konga pod belgijską administracją kolonialną. Pojechał również do Matadi, najdalszego żeglownego portu na dolnej rzece Kongo. Poznał Arnolda Bennetta i Johna Galsworthy’ego. Spotkał się również z Henrym Jamesem.
Podobne tematy
