Niezależnie od tego, czy jesteś fanem literatury polskiej, czy po prostu szukasz nowej książki do przeczytania, będziesz chciał sprawdzić niektóre z najlepszych polskich książek literackich wszech czasów. Należą do nich Ferdydurke Witolda Gombrowicza, Solaris Jana Rozewicza i Huelle Kazimierza Szczypiorskiego. Huelle to film o kobiecie z Gdańska, która zostaje aresztowana za kradzież, ale jest w nim również krytyka polskiego społeczeństwa, co sprawia, że warto go obejrzeć.
Ferdydurke Witolda Gombrowicza
W latach 30. ubiegłego wieku polską scenę literacką zdominował młody pisarz Witold Gombrowicz. Jego pierwsza powieść, Ferdydurke, została wydana w Polsce w 1937 roku i zyskała uznanie w kręgach literackich. Została jednak zakazana przez komunistów, a w Polsce pojawiła się ponownie dopiero w 1951 roku.
Gombrowicz urodził się w rodzinie szlacheckiej w Kongresówce, a dorastał w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, ale porzucił karierę, by zająć się pisaniem i studiami. Podróżował po krajach śródziemnomorskich i Ameryce Południowej, a w 1961 roku był współautorem hiszpańskiego przekładu Ferdydurke.
Styl Gombrowicza jest wyjątkowy. Jego bohaterowie przechodzą z jednego systemu do drugiego, a on sam wykorzystuje surrealistyczne scenariusze do badania bardziej mrocznych aspektów społecznej konstrukcji „ja”. Tworzy również poczucie dziecięcej zabawy. W przeciwieństwie do innych książek, nigdy nie zbliża się do głębi Samuela Becketta. Bywa jednak spostrzegawczy.
Styl Gombrowicza przypomina też Flanna O’Briana. Fascynuje go sposób, w jaki ludzie ukrywają niewiedzę i starają się ją obnażyć przed innymi. Przedstawiał też ludzi jako niezdolnych do zrozumienia świata bez pomocy innych. Ostatecznie dążył do wyrażenia czegoś poza językiem.
Ferdydurke jest satyrą na mieszczan, ziemian, chłopców w wieku szkolnym i dojrzewające impulsy. Jest też satyrą na znaczenia narzucane przez istniejące wcześniej struktury. Potwierdza to zbiór opowiadań Gombrowicza „Bacacay”, który ukazał się w 1934 roku.
Huelle autor urodzony w Gdańsku
Znany ze swojego erudycyjnego stylu Huelle został uhonorowany kilkoma prestiżowymi nagrodami. Jest pisarzem, dramaturgiem i publicystą. Obecnie pracuje nad książką o muzykach w okresie międzywojennym. Swoje prace przetłumaczył również na język hebrajski.
Paweł Huelle urodził się w Gdańsku w 1957 roku. Przez większość życia mieszkał w tym mieście i opublikował kilka prac, w tym powieści. Ukończył Uniwersytet Gdański i pracował jako wykładowca akademicki i felietonista w gazecie. Był nominowany do kilku międzynarodowych nagród w dziedzinie literatury pięknej. Napisał również książki dla dzieci.
Huelle jest jednym z najważniejszych polskich pisarzy. Jego utwory są bogate w formie i tematyce. Znany jest również z tego, że w swojej twórczości odkopuje zatarte przedmioty i szczegóły. Jego powieść „Kim był Dawid Weiser?” została okrzyknięta najważniejszym debiutem dekady. Otrzymała Nagrodę Kościelskich. Był też nominowany do Paszportów Polityki.
Huelle był krytykowany za melancholijny ton niektórych opowiadań. Jego utwory mają zazwyczaj kolistą strukturę. Stosuje nakładające się na siebie perspektywy czasowe i niedopowiedzenia. Pastiszuje również innych pisarzy. Powiedział, że planuje napisać opowiadanie o Ryszardzie Wagnerze.
Znany jest również z utworów o żydowskiej przeszłości w Polsce. Holokaust zdewastował kulturę żydowską w Polsce. Jego książka pomogła w debacie publicznej w Polsce na temat losu Żydów.
Szczypiorski’s story follows the arrest of Irma Seidenman
Despite its dated setting, Andrzej Szczypiorski’s novel about a Jewish woman in Warsaw during the Nazi era is a compelling read. Jego opowieść o dążeniu kobiety do uratowania męża, który jest polskim żołnierzem, nie jest pozbawiona wysokiego dramatyzmu.
Historia opowiada o Irmie Seidenman, młodej żydowskiej wdowie, która podaje się za żonę polskiego oficera. W pierwszych dniach niemieckiej okupacji zostaje namierzona przez niemieckiego informatora i wciągnięta w szeregi Gestapo. To właśnie w jej areszcie rozgrywają się najbardziej intrygujące momenty powieści.
Największe wrażenie robi na Szczypiorskim umiejętność ukazania moralnych i psychologicznych konsekwencji II wojny światowej dla przeciętnego polskiego obywatela. Mimo udziału w Powstaniu Warszawskim w 1944 roku, po upadku Sowietów został ostatecznie osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. To doświadczenie pozwoliło mu na poznanie z pierwszej ręki okropności wojny i napisanie kilku książek na ten temat.
Innym, najbardziej imponującym osiągnięciem powieści jest jej zdolność do oddania wielkości niemieckich sił okupacyjnych, przy jednoczesnym zachowaniu żywego spojrzenia na realia zwykłego życia. Msza za Arras, najbardziej znane dzieło Szczypiorskiego, jest przypowieścią, natomiast książka Z notatnika stanu wojennego, inne jego najbardziej znane dzieło, to relacja z prowokacji politycznej. Książka ukazała się w 1983 roku, ale dopiero kilka lat później została szeroko wydana w Londynie.
Solaris Jana Rozewicza
Wśród najlepszych polskich książek literackich dla miłośników książek, Solaris Stanisława Lema to klasyka science fiction. Po raz pierwszy została wydana w 1961 roku. Jest to opowieść o załodze naukowców badających obcą planetę. Uważana jest również za jedno z najbardziej wpływowych dzieł Lema. Autor w porywający sposób nakreślił scenerię powieści.
Innym polskim autorem, którego warto wziąć pod uwagę, jest Katarzyna Grochola. Pisarka jest bardzo udaną autorką popularnej literatury pięknej dla kobiet, dramatów psychologicznych i powieści dramatycznych. Jej powieści stały się bestsellerami w Polsce. Zostały również przetłumaczone na kilka języków. Jej utwory sprzedały się w blisko 200 tys. egzemplarzy. Autorka jest z wykształcenia socjologiem. Mieszka w Krakowie. Jej powieści pełne są inspirujących wątków. Pisze również prozę kobiecą.
Kolejnym pisarzem, którego warto wziąć pod uwagę jest Maciej Hen. Autor wychował się w prześladowanej rodzinie żydowskiej. Był również nominowany do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus. Obecnie autor pracuje nad nową powieścią. Otrzymał liczne nagrody literackie. Otrzymał również nagrodę Polskiej Sekcji IBBY za serię Pierwsza miłość. Autor otrzymał także Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który jest odznaczeniem przyznawanym za wybitne osiągnięcia w niesieniu pomocy Polsce w pracy zawodowej. Został również zaproszony do Ambasady Polskiej w Oslo.
Tokarczuk krytyka społeczeństwa polskiego
Olga Tokarczuk, znana ze swoich wysoko ocenianych powieści i krytyki społeczeństwa polskiego, została uznana za jedną z najważniejszych polskich autorek. Jej książki osadzone są w czasach historycznych i opowiadają o innych czasach.
W swoich powieściach Tokarczuk portretuje pluralistyczne społeczeństwa i wieloetniczną Polskę. Jej fabuły są nawarstwione na słowa, obrazy i postacie historyczne, aby stworzyć poczucie przeszłości, która jest zarówno znajoma, jak i obca. Jest lewicowcem, który prowadzi kampanię przeciwko złemu traktowaniu mniejszości narodowych. Otrzymała groźby śmierci i została oskarżona o zdradzieckie zachowanie.
Jej książka „Flights”, która pierwotnie została wydana w Polsce w 2007 roku, została później przetłumaczona na język angielski przez Jennifer Croft. Książka była bestsellerem w Polsce i zdobyła Man Booker International Prize. Była również nominowana do Nagrody Nike w 2008 roku. Tokarczuk ma na swoim koncie dwie powieści przetłumaczone na język angielski.
Pierwsza powieść Tokarczuk „Flights” została wydana przez Fitzcarraldo Editions w 2007 roku. Jest to eksperymentalna fikcja osadzona na początku XIX wieku. Później została wydana w języku angielskim przez Northwestern University Press. Tokarczuk jest bohemistką, która wychowała się w Polsce. Fascynuje ją doświadczenie outsiderów. Jest wegetariańską feministką. Tokarczuk urodziła się w mieście Warszawa w 1944 roku i mieszkała w różnych miejscach, w tym w Paryżu i w Polsce. Była dzieckiem, gdy w Polsce panowało zacofanie, które w dużej mierze zostało wzmocnione przez autorów o międzynarodowej renomie.
Zmiany w Polskim Instytucie Książki po przejęciu władzy przez PiS
W ciągu ostatnich ośmiu lat rządów P.O. polskie społeczeństwo było zmęczone korupcyjnymi praktykami tej partii. PiS domagał się powszechnego mandatu do demontażu starego systemu, a teraz zaczął emascynować niezależność Trybunału Konstytucyjnego.
Partia znana jest również z poparcia dla lustracji, systemu weryfikacji stworzonego w celu przeciwdziałania aparatowi bezpieczeństwa z czasów komunistycznych. Popiera również agresywne działania antykorupcyjne.
Jednak działania PiS-u wzbudzają czerwone flagi wśród obserwatorów demokracji, a partia została oskarżona o bycie paternalistyczną partią autorytarną. Oskarżono ją o wykorzystywanie swoich mediów do propagowania homofobicznej i nacjonalistycznej retoryki. Partia zaproponowała również zakaz wstępu dla osób, które współpracowały ze służbami bezpieczeństwa.
W ciągu ostatnich dwóch lat rząd PiS wprowadził szereg ustaw, w tym ustawę aborcyjną, która nie przeszła. Uchwalił też ustawę o służbie cywilnej, która wymaga od kandydatów, by w ciągu ostatnich pięciu lat nie byli członkami partii politycznej. Zlikwidowała również otwarte konkursy na wyższe stanowiska.
PiS podjął również działania zmierzające do osłabienia niezależności Trybunału Konstytucyjnego, który jest organem nadzorującym funkcjonowanie sądownictwa. Powołało do Trybunału Konstytucyjnego wybranych przez PiS sędziów. Rozpoczął także reformę Krajowej Rady Sądownictwa, zastępując urzędujących sędziów sędziami wybranymi przez PiS.
Partia wprowadziła także drakoński projekt ustawy aborcyjnej. Ustawa ta jednak nie przeszła.
Podobne tematy
